Aswolk ook hier merkbaar

Veel scholen hadden twee weken vakantie en daarom genoten veel expat families van een vakantie in eigen land (Europa). Aardig wat kinderen en leraren konden niet op tijd beginnen. Op één school waren er 15 leraren en 152 leerlingen afwezig.

Ook is de aanvoer van verse producten in supermarkten matig. Blijkbaar komen er veel producten uit Europa, zeker op de groenten afdeling. Daarom werd er in een supermarkt, waar ik regelmatig mijn boodschappen doe dit boordje opgehangen.

Het gaat vanavond nog spannend worden. We gaan naar het Oranje bal (koninginnedag). Al 25 jaar lang komt er een echtpaar uit Nederland om de verse haring voor het feest aan te leveren. Ook de muziek is van Hollandse bodem. En wij hebben vernomen dat er bitterballen, frikadellen en andere Hollandse lekkernijen gegeten kunnen worden, of moet ik vergeten kunnen worden zeggen. We zullen het vanavond wel zien.

Wordt vervolgd

MAC Benthe

Kijk eens mama, een hoedje en een zonnebril tegelijk.

Wat een creatief kind . . .

Ras Al Khaimah (RAK)

We vonden het weer eens tijd om onszelf te trakteren op een weekendje weg.
Dit maal besloten we het al eerder genoemde gebied Musandam in Oman te bezoeken.

Onze bedoeling was om in Khasab (piepklein plaatsje in dit gebied) de nacht door te brengen. Helaas, in Khasab telde we maar 1 hotel en die was volgeboekt. Wat doe je dan . . . juist, naar iets anders zoeken. Uiteindelijk besloten wij voor een hotel dat halverwege onze route lag. Zo was het voor de kinderen goed vol te houden, eerst drie kwartier rijden naar het hotel, daar lekker genieten van het zwembad, uitzicht op het bounty strand, het eten en vooral 's avonds het wat langer op mogen blijven. De volgende ochtend op ons gemak opstaan, van het ontbijt buffet genieten, nog even zwemmen en vervolgens weer voor ongeveer 3 kwartier de auto in op weg naar ons einddoel MUSANDAM.

Geen verkeerd hotelletje toch!

Op de ronde boog in de kamer (waar Benthe prinses heelijk ligt te slapen) zie je naast de brandmelder een zwarte vlek, dit is een pijl die de juiste richting om te bidden aangeeft.

We moesten trouwens in het hotel 2 kamers boeken. Bij aankomst bleek het zo gebouwd, dat ook al zat er alleen een muur tussen, je niet via een deur naar elkaar kon overlopen. De kinderen kwamen zelf met het geniale idee om er (zoals eerder gedaan) een jongens - en een meisjes kamer van te maken.

Onderweg naar Ras Al Khaimah zie je bijna altijd kamelen en/of dromedarissen in een afgezet gebied langs de snelweg lopen. Dit keer hebben we daar eindelijk, met veel moeite een foto van proberen te maken. Met Quirijn samen ben ik de duin op geklommen, met ongeveer 35 graden loop je dan op je teenslippertjes. Het bloedhete zand kruipt tussen je tenen door, het zweet gutst van je lijf en je hart heeft nog nooit zo heftig hoeven pompen. Af en toe kijk je omhoog om te zien of die beesten niet inmiddels de benen hebben genomen, voordat je überhaupt een foto hebt kunnen nemen. Alles lijkt in orde . . . ja tot je de laatste anderhalve meter bereikt hebt, dan zetten ze de draf in. Nou ja, gelukkig zijn ze op de foto herkenbaar als kamelen/dromedarissen. Onze missie . . . geslaagd.

Vlinder . . .

Quirijn komt naar me toe gesneld met de vraag of hij alstublieft, alstublieft, alstublieft het fototoestel mee naar buiten mag nemen, omdat hij één van de allermooiste vlinders in onze tuin dolgraag op de foto wil zetten. Hij omschrijft de vlinder als: waanzinnig groot, wit van kleur met rode stippen.

Nou, vooruit Quirijn hier is de camera. Met veel instructies, maar vooral hoe ontzettend voorzichtig hij met de camera moet omgaan, snelt hij met dezelfde noodgang terug naar waar hij de vlinder had gespot.

Ik was zelf dan ook behoorlijk nieuwsgierig waar Quirijn mee terug zou komen.
Jullie ook wel denk ik!

Om de mooiste vlinder te bekijken KLIK HIER

Verjaardag op het strand

Lieve allemaal,

Bij deze wil ik iedereen die op 6 april aan me gedacht heeft hartelijk bedanken. Het geeft je een goed gevoel als er van ver weg (Holland/UK) aandacht komt in de vorm van een sms-je, Email, E-card, de Skype momenten en zelfs geposte kaarten. Een kaart, waarop stond dat hij TE LAAT aan zou komen heb ik één dag na mijn verjaardag in ontvangst genomen. Geweldige kaart overigens, het deed ons erg denken aan de route door de bergen van ons camping avontuur.

In de avond zijn wij met zijn vieren naar het "Jumeirah Beach Hotel" gegaan en hebben daar genoten van een etentje aan het strand. De kinderen konden daar heelijk genieten van de ondergaande zon met hun blote pootjes in het heerlijk warme zeewater. Paps en mams konden ze vanaf hun stoel met een lekker fris glaasje rosé in de hand, goed in de gaten blijven houden.

Quirijn wilde aan een zandkasteel beginnen, maar kwam er al snel achter dat dat op dit stukje strand van Dubai een onmogelijke opgave bleek te zijn. WAAROM . . . Omdat er maar een laagje zand van hooguit 10 cm bovenop een betonplaat ligt. Dan wordt het graven, je wel heel erg moeilijk gemaakt.

Relaxen, varen en lekker snorkelen

Het avontuur stopt niet bij het kamperen. Na het kamperen en het opruimen van de zanderige rommel, zijn we met zijn allen de auto weer ingestapt naar de volgende bestemming.

EEN HOTEL. Wat heb je in een hotel . . . goede bedden, mega groot zwembad en een spa (wellness club) dus de ideale gelegenheid om heerlijk bij te komen van ons nachtje zonder slaap. Helaas geen foto's genomen, daar geven we onze luiïgheid gewoon de schuld van.

Echter de volgende ochtend na heerlijk gemasseerd te zijn konden we er weer volledig tegen aan. Het plan . . . het maken van een boottochtje op zee. Een georganiseerde boottocht zat er niet meer in. Wegens de onduidelijkheid van de hostes waren we net te laat met boeken. Inmiddels waren we gewent alles op eigen houtje te moeten ondernemen, dus nu maar weer. Op naar het haven(tje) van Dibba.

Het regelen van een bootje kun je best aan Ron overlaten binnen de minuut was alles geregeld. Een volgens Benthe, spierboot (lees speedboot), met aan boord een coolbox gevuld met koele drankjes voor 200 Dhs (ongeveer 40 Euro) voor een uurtje varen. Wij maakte er gelukkig twee uur van. Varen vind ik namelijk heel leuk.

Soms stop je even bij mooie baai-tjes en zie je de krabben in grote getalen over het strandje lopen. Niet goed, want na het zien van deze zwarte krabben, durfte Quirijn de zee niet meer in. We gaven aan na een uurtje gevaren te hebben dat we wel wilde snorkelen. Geen probleem volgens onze kapitein. Hij pakte de zwemvliezen, snorkels en zwemvesten, maar was helaas de duikbrillen vergeten. Het meest belangrijke onderdeel van het duiken werd ons na 10 minuten gebracht. De eigenaar van het bootje kwam deze met de auto langsbrengen. Wat een service toch!

Nu was alles er om een duik te kunnen maken. De kleinste van het spul mocht niet, maar die heeft heelijk vanaf de boot toegekeken hoe het hele spul zich verslikte in het gruwelijk zoute zeewater. Het blijft tobbe hoor met zo'n snorkkel. Maar de indrukken onderwater is wederom fantastisch.

Nu voor het echie . . .

Eindelijk is het dan zover. We gaan Kamperen op het strand van Oman. De kinderen zitten allebei vol energie, dus dat beloofd wat te worden. Voorzover wij verstand van kamperen hebben is alles goed voorbereid. Het enige dat we onderweg nog hopen tegen te komen is hout. Hout voor het maken van een kampvuur, waarin de kinderen hun aan de stokjes geprikte marshmallows kunnen (ver)branden.

Onderweg veranderde het uitzicht op hoge, mooier dan mooi en de bling bling skyline in een volledig ander aanzicht. Rondom de auto werden we al na een half uur rijden omringt door een berglandschap en af en toe spotten de kinderen loslopende (berg)geitjes. We waren in een totaal andere wereld beland, wat overigens geweldig is om te zien.

Wat we onderweg hoopte tegen te komen gebeurde ook. Langs de weg waar alles te koop werd aangeboden, kleden, speelgoed, poten en pannen, speelgoed en meubels. Eigenlijk alles wat je maar kunt bedenken, zagen we voor ons een auto stoppen die wat hout in de achterbak van zijn auto laden. Wij nog niet zo ervaren kampeerders stopte direct om dit voorbeeld op te volgen. Zo dat is binnen . . . het kampvuur kan vanavond gemaakt worden.

Het allerbelangrijkste moeten we nu nog vinden en dat is een plekje op het strand voor het opzetten van onze tent. Deze hebben we met veel aarzeling uiteindelijk gevonden, omdat Quirijn zijn school één van de weinige is die nu al vakantie hebben zijn er niet veel mensen die ook net als wij een korte vakantie houden. Omdat dit onze eerste in het wild kamperen ervaring is, zou het prettig zijn als er al wat meer families zijn neergestreken op het zelfde stukje strand als waar wij een oogje op hebben. Helaas, we moeten het echt helemaal alleen uitzoeken, gelukkig komt er iemand voorbij gelopen, waaraan we gevraagd hebben, of je hier de avond in een tentje mocht doorbrengen. De goede man (een Omani) sprak geen woord Engels, maar het woord kamperen was hem duidelijk en met een overtuigende knik gaf hij aan dat het geen enkel probleem was.

Pfffff . . . met al flinke zweetplekken onder de oksels hadden we eindelijk het plekje gevonden. Nu de tent nog . . . gelukkig hadden afgelopen week al wat geoefend in onze eigen vertrouwde tuin en dat was te zien. Mochten we stiekem toch gezien worden dan zouden we beslist niet afgescheept worden als . . . moet je die zien zeker nog nooit gekampeerd. Dat geeft de kampeerburger moed.

De tent staat.
Het is tijd voor het bootje, het kampvuur, een broodje knakworst de march mellows en natuurlijk de overnachting in de tent.

Heet hé Quirijn zo'n vuurtje . . .

Het is heel moeilijk om de deze bijzondere ervaring kort te moeten omschrijven vandaar wat extra foto's.
We (Ron en ik) hebben die nacht nauwelijks een oog dicht gedaan. Net toen wij het idee kregen om ons bij de reeds slapende kinderen te voegen begon er wat meer wind op te komen. Met enige regelmaat zie en hoor je de tent klapperen en heftige bewegingen maken, dan kijk je elkaar voor de zoveelste keer aan en denk je bij jezelf hoe lang nog voordat de tent met ons vieren erin de lucht in vliegt. Dat is gelukkig niet gebeurt. Je komt de volgende ochtend gebroken uit de tent en geniet al snel weer van het opkomende zonnetje en het ruizen van de zee. Een Heel bijzondere ervaring.