Op een grote paddestoel, rood met . . .

Zondag 10 oktober, stond in en rond natuurcentrum De Uilenvanger (Bergen) alles in het teken van de paddestoelen. De weergoden hadden wel heeél erg hun best gedaan en lokte ons vandaag dan ook naar deze bijzondere dag. Vanaf het parkeerterrein was heel duidelijk aangegeven hoever het lopen was naar De Uilenvanger. Het was nu al leuk.

 

Er was voor zowel GROOT als klein van alles te doen. De kleintjes konden er geschminkt worden, ze mochten kaboutermutsjes/knapzakjes maken, figuurzagen en er kon een bouwpakket van een vogelhuisje gekocht worden, die je daar dan ter plekke met een beetje hulp van een vrijwilliger in elkaar mocht zetten.

In het natuurcentrum stonden enkele microscopen en kon men de paddestoelen ook eens van dichterbij besnuffelen (hier hadden onze kinderen helaas het geduld niet voor), er hing een foto expositie van? Natuurlijk paddestoelen. En het was mogelijk onder leiding van een gids een paddestoelen route te lopen langs werkelijk de mooiste stukjes in het bos. Zo'n gids weet uiteraard veel over al het leven in het bos te vertellen.

Linksboven is de biefstukzwam. Deze zwam is aan de bovenkant zo rood als biefstuk en gaat na verloop van tijd ook echt bloeden. Rechtsboven is een vliegenzwam. Door er een spiegeltje onder te houden waren de sporen goed zichtbaar. Linksonder liet de gids een takje zien waarop hele kleine Trametes versicolor ook wel elfenbankjes genoemd groeide. Een elfenbankje schijnt elk jaar een randje groter te groeien, dus sterft niet af. Rechtsonder was een lange tafel (van ongeveer 3 meter lang) waarop diverse soorten zwammen/paddestoelen waren tentoongesteld die in dit gebied door de verschillende gidsen gevonden zijn. Hier zag je echt de gekste vormen, kleuren en namen op voorkomen. 

En dan opeens vanuit het niets een bosmeertje met daarin kraakhelder water. Quirijn was een klasgenootje tegen gekomen en was hier heerlijk mee aan het rond rennen en Benthe was in haar eigen heksensoep aan het roeren. De knapzak die eerder deze dag gemaakt was diende nu als lepel en de zakdoek als koksmuts. Wat een fantasie . . .

 

Aan het eind van deze geweldige dag in de bossen van Bergen liet Quirijn ons maar wat graag zijn allerbeste klimkunsten zien (gelukkig hij is er niet uit gevallen) en liet Benthe haar kudde schapen op een stukje heide grazen en hield deze vakkundig bij elkaar alsof dit haar dagelijkse bezigheid is.

 

Hoge aaibaarheidsfactor

Eindelijk is het dan zover een huisdier dat je werkelijk kan knuffelen. Turtie, de schildpad in Dubai was leuk, maar twee jonge dwergkonijntjes spannen natuurlijk de kroon.

Vanmiddag rond 16.00 uur op weg naar Waarland een klein dorp op zo'n 10 kilometer bij ons vandaan hebben we Jut en Jul opgehaald. Jut en Jul zijn overigens niet de namen die de kinderen aan de beestjes gegeven hebben, maar zo noem ik ze voor het gemak maar even. Om Jut en Jul en onze kinderen enigszins een veilige autoreis te bieden hebben we bij gebrek aan beter, twee schoenendozen gevuld met wat hooi.

 

De verkoper bleek al dertig jaar konijnen te fokken en bracht ons van alles op de hoogte voor wat betreft de nieuwe aanwinst. Kijk onze kinderen blij zijn. Zonder enig gekibbel, koos Quirijn voor de zwarte en Benthe voor het bruine konijntje. Op weg naar hun nieuwe huisje hebben Jut en Jul al liefdevol kennis kunnen maken met hun nieuwe baasje.

 

Nu nog even het hok in orde maken en dan zijn we er weer klaar mee. Quirijn en Benthe waren kort daarna al weer voor de T.V. gekropen en pa en ma (Ron en Karin) stonden buiten de dames Jut en Jul nog te bewonderen. Zou het nu al ophouden. Nee hoor, gelukkig ging Quirijn na een kwartiertje T.V. kijken weer snel naar buiten om zijn konijntje te aanschouwen. En Benthe hobbelt er gewoon weer achteraan.

Quirijn en Benthe hebben nog niet officieel laten weten hoe de konijntjes genoemd gaan worden. Om de 5 minuten krijgen ze namelijk een andere naam aangemeten. We zullen zien!