Vandaag precies een week geleden, zat ik rond 10-en in de trein richting Roosendaal om de uit Dubai geïmporteerde Honda eindelijk op te kunnen halen. We hebben het al die tijd dat we in NL zijn met één auto moeten behappen. Wat op zich best goed ging, maar uiteindelijk is het voor Ron vele malen fijner als hij niet steeds bij collega's hoeft aan te kloppen om te vragen mee te kunnen rijden van en naar het werk in Edam.
Ik werd door iemand van het auto importbedrijf van de trein opgehaald om ter plaatse alle paperassen in orde te maken om vervolgens de Honda meet te kunnen nemen en heerlijk in mijn uppie een ritje van ongeveer twee uur naar huis te kunnen maken. Bij het weerzien van de auto, dacht ik, mijn hemel hij is eigenlijk best groot. Voor Dubai-se begrippen was het een kleintje, maar hier voel ik me er echt een hele piet in.
De reis kan beginnen. Een beetje onwennig klom ik er in, klokje goed zetten, stoel in optimale positie verstellen, muziekje opzetten (komen er bij het horen van de CD die erin zit weer bijzondere herinneringen naar boven), navigatie richting Warmenhuizen invoeren en straks niet vergeten benzine te tanken.
Tanken . . . o ja, dat moet ik voor het eerst met deze auto zelf gaan doen. Nooit eerder gedaan, met deze auto dan hè. Zal wel enorm schrikken van het totaal bedrag straks. In Dubai had je een volle tank voor 12 Euro-tjes.
Inmiddels was het lunchtijd. Mijn lijf had in de vorm van een lekker broodje ook wat brandstof nodig en een beetje vocht zou ook niet verkeerd zijn. Gelukkig zijn de broodjes bij sommige benzinestations niet verkeerd en daarom besloot ik daar gelijk wat te kopen en dit in de auto op te eten.
Zo gezegd zo gedaan. Buiten vroor het behoorlijk en in het kader van; "een beter milieu begin bij jezelf" besloot ik de motor van de auto tijdens het eten van mijn broodje NIET te laten draaien. Tussentijds wilde ik wel de warmte van de kachel voelen en uiteraard geëntertaind te worden door een Hollands radio DJ. Verkeerde beslissing dus, want na het oppeuzelen van mijn broodje wilde ik mijn reis naar Warmenhuizen weer voortzetten maar . . . er zat geen puf meer in mijn accu. Zo dood als een pier. De kachel en de DJ hadden alle energie die er nog in zat, totaal verbruikt.
Gelukkig heb ik, na al eerder autopech te hebben gehad een lidmaatschap van de ANWB aangeschaft. Geen verkeerde beslissing dus, want na de melding van mijn pech werd ik na zo'n 45 minuten in een steenkoude auto wachten prima geholpen. Dankzij de bekwame monteur kon ik gelukkig binnen een paar minuten weer rijden. Wel werd me aangeraden om zo snel mogelijk (zeker met deze aanhoudende kou) een nieuwe accu aan te schaffen.
Zo heeft de Honda de stof uit Dubai verruild voor een dikke deken Hollandse sneeuw.
