Pas op WATERGEVECHT in de achtertuin!

Ron en ik zaten heerlijk op ons net gecreëerde teras(je) in de achtertuin, bij te komen van onze eerste koninginnedag in Bergen. Opeens zien we de achterdeur open zwaaien en twee blote lijfjes - op zwemkleding na gelukkig - met een aantal water gevulde, plastic glazen op ons af komen. Gelukkig hadden ze het niet op ons gemunt, maar waren ze van plan samen een watergevecht aan te gaan.

Hieronder laten zij beide hun munitie zien.

We vonden het noodzakelijk om Benthe van te voren te waarschuwen dat ze kledder nat zou kunnen worden. Quirijn kennende is natuurlijk behoorlijk fanatiek en zal Benthe zeer zeker niet sparen omdat ze 4 jaar jonger is dan hij.

 

En ja hoor . . . het eerste glaasje kreeg ze er vol op. Helaas voor Benthe, was bij haar eerste poging Quirijn al lang meters bij haar vandaan en raakte geen spatje het ontblote lijfje van haar grotere broer Quirijn.

 

Dan gaan we het anders aanpakken dacht Benthe. We pakken gewoon de tuinslang, dan gaat het me in ieder geval vandaag nog lukken Quirijn ook een nat pak te geven.

 

 

Het lijkt erop dat Quirijn niet alleen goed is in voetballen maar ook in hoogspringen. Niets is minder waar! Quirijn staat namelijk op de trampoline en probeert zo over de waterstraal te springen. Aardig effect toch!

 

Al met al weer een geslaagde (actieve) middag in onze achtertuin.

 

 

Ra ra wie is dit?

Nee . . . Benthe is het niet. Al lijkt ze er ontzettend veel op. Toen ik deze foto voor de eerste keer zag, schrok ik er gewoon van. Deze foto staat op een blog van een fotografe. Je moet even geduld hebben, het is namelijk de tweede foto die verschijnt na het laden van de pagina.

Deze link brengt je naar de blog waar de gehele foto te zien is. 

Overdracht strandhuis-sleutel

Het heeft even geduurd, maar eindelijk was het dan zo ver, vandaag kregen we de sleutel van ons droomhuis aan zee. Een gedenkwaardige dag dus, zondag 17 april 2011. Vanuit ons huis, lopen we direct het strand op. En mochten we zin hebben in een frisse duik van de zomer, dan is de zee ook op een niet al te lange afstand zeer goed te bereiken. Ik schat in zo'n 20 tot 25 meter. 

Niet slecht gedaan dacht ik!

Vanochtend vroeg kregen we bericht dat i.v.m. het prachtige weer de huisjes nu al in gebruik genomen mochten worden. En het was niet nodig ons dat twee keer te moeten zeggen. We hebben gelijk wat bij elkaar gezocht en zijn er van gaan genieten.

Benthe heeft al kennis gemaakt met het kleine zee-tje. Ze begon volledig gekleed, na niet al te lange tijd later ging haar korte broek uit en daarna volgde natuurlijk haar vestje. Al is de temperatuur nog onder de 20, Benthe kan het allemaal niets schelen. Ze is een bikkel!

Quirijn heeft onze nieuwe achtertuin ontdekt. Lekker klimmen en weer naar beneden glijden. Als je op het hoogste punt bent aangekomen heb je een fantastisch uitzicht.

We hopen er veel gebruik van te kunnen maken en wie weet wel samen met jullie.

Potje schaken mam!

En dan binnen de 10 minuten door je zoon(tje) van 8 jaar schaakmat gezet worden. Ai, dat doet pijn. Nog een potje mam? Nee schat, een andere keer weer. Gelukkig, had ik 'm gezegd dat het bij één potje zou blijven, omdat hij op tijd moest gaan slapen. Een tweede keer verliezen in zo'n korte tijd, dat trek je toch niet!

 

Zon, zand en een zeester

Goh, wat was het weer (weer) heerlijk vandaag. Bijna elke zondag kunnen we van het buiten zijn genieten en dat doen we dan ook maar wat graag. Op de fiets naar Hargen aan zee. Hier zegge en schrijven slechts één standpaviljoen te vinden. Desalniettemin reuze gezellig. Eerst word er natuurlijk flink gevoetbald en met zand & water gespeeld. Daarna is het even heerlijk languit op het zand te genieten van het zonnetje. Zo vader zo zoon!

 

Later volgt er een ontdekkingstocht over de kleine met algen begroeide pier die redelijk ver de zee in loopt. Omdat het eb is, is de begroeiing op de rotsen goed te zien en zeker ook goed te voelen. We liepen er blootsvoets over heen en dat voelde behoorlijk ruw aan. Onze tocht werd beloond met het vinden van een zeester. Quirijn zag 'm als eerste en vroeg mij of het wel een echte was. Natuurlijk zei ik en ik pakte 'm even op om het te laten zien. Toen ik het ding op zijn kop op mijn handen legde zag je direct dat de zuignapjes hoe klein ook, bewogen en (denk ik) aan het zoeken waren als klein antennes naar beter houvast. Ik heb na deze natuurkunde les, de zeester maar weer netjes in de zee terug gelegd.

 

Hieronder een foto van onze eigen zeeSTER! 

Een zo stoer mogelijk kijkende Quirijn.