Vergeten foto . . .

Vanmorgen even door het huis gesjeesd, qua opruimen en schoonmaken dan.
Na gedane arbeid, een glas water voor mezelf inschenken, krantje erbij en genieten van een korte pauze.

Ik sla de krant open en zie . . . mijn race foto staan.
OK, hij staat er klein in, maar toch hij staat er in.

Toevallig krijg ik van de week een mailtje van Heddy (overbuurvrouw uit Leimuiden) met de vraag of ik nog wat gehoord/gezien had voor wat betreft de foto. Nee, helaas dacht ik bij mezelf dat is nu te lang geleden.
Nou, Heddy bij deze de foto heeft het toch gered.

Ben naar aanleiding van de krant, ook weer op www.gulfnews.com
gaan kijken en ja hoor daar staat hij ook weer. Geeft toch wel weer een geweldig gevoel van binnen.

Piza maken, piza bakken, dat kan ik goed

In eerste instantie zouden we ook de bodem zelf gaan maken, maar ik sta in de supermarkt met een pak meel in mijn handen en lees de beschrijving hoe het gemaakt moet worden en welke ingrediënten er in moeten.

Toen raakte ik in paniek er moesten ingrediënten in, die niet in mijn engelse woordenboekje voor kwamen.
Toch maar gewoon kant en klare bodems kopen. Gelukkig kreeg ik daarvoor goedkeuring van de kinderen, die hadden zich natuurlijk verheugd lekker te kunnen knoeien en kneden.

Nu konden ze de piza zelf beleggen met wat ze wilde, ze waren overigens snel klaar, want verder dan tomaten saus, kaas en paprika komen ze niet. maakt niks uit, ze waren heerlijk.

Zelf piza's maken, bakken en opeten.
Dat kunnen ze goed.

Under construction

Zoals misschien bekent hoop ik hier in Dubai toch een beetje te kunnen blijven werken.
Dat zal niet voor de grote jongens zijn. Ik zal het meer moeten hebben van de kleine ook startende ondernemers. Vooral dames die om ook bezig te willen zijn, hun eigen bedrijfje willen starten en wellicht mij kunnen gebruiken voor het ontwerpen van hun logo, huisstijl, advertenties en ga zo maar door.

Er moest voor mij natuurlijk ook een naam, een logo en een eenvoudige website komen.
Mijn hemel wat is dat moeilijk, dit alles voor jezelf te moeten maken. Ik ben voor mezelf een ontzettende moeilijke klant, niet snel tevreden met wat ik had. Uiteindelijk na heel wat gebrain-storm, gemopper en hoe ging dat ook alweer geroepen te hebben, ben ik nu best tevreden met wat het is geworden.

Nieuwsgierig? Neem dan maar eens een kijkje door op deze link te klikken.

Website van . . .

Wat een kans . . .

Elke ochtend voordat de school begint en elke middag als de school gestopt is, is quirijn op het voetbalveld van de school te vinden. VOETBAL . . . zijn lust en zijn leven en dat weet zijn juf ook. Op een ochtend komt ze dan ook naar me toe en vraagt me het volgende:

De school heeft 4x tien voetballessen bij de Manchester United Soccer School (voor het gemak MUSS) weg te geven, of ik het goed zo vinden al zij (de juf) Quirijn mag voordragen als één van die vier om daar van te genieten.

Iedereen snapt dat je daar geen nee op kan zeggen. Het enige is, zegt ze, dat ze niet weet of er dan uiteindelijk geloot moet worden als er meer dan vier kinderen van de school worden voorgedragen. Risico van het vak. NEE heb je, JA kan je krijgen.

Het werd een JA.

Vanochtend was het dan zover zijn eerste training bij MUSS. We moesten iets eerder dan 9:00 uur bij de sportclub komen i.v.m. het doorpassen van het MUSS tenue. En het past 'm goed toch! Alleen het zwarte broekje zakte 'm van zijn billen, dus daar komt een kleinere voor.

Hij genoot er zichtbaar van, was duidelijk in zijn nopjes. Onverwachts werd hij ook nog aan het eind van de training tot speler van de week uitgeroepen. Wat een dag, wat een dag.

Benthe geniet er ook van, zeker als er iets te eten en te drinken is meegenomen.

POTpraat . . .

Vandaag gebeurde er dit. Ik ben weer op weg naar huis. Quirijn is net naar school gebracht,
gaat de telefoon. Onbekend nummer . . . neem toch maar op. Blijkt het de school van Quirijn.
O jee, toch niet iets met Quirijn gebeurd hè, dat was mijn eerste gedachten.
Nee gelukkig, ze bellen voor mij . . . euh ik bedoel voor Benthe.

We hebben Benthe inmiddels ook op school ingeschreven. Misschien wat vlot, maar anders komen we ook hier op een wachtlijst te staan en dat lijkt ons niet wat. Wat zegt de mevrouw aan de andere kant van de telefoon: er is een plekje vrij voor Benthe. Als zij/wij wil(len) kan ze zondag al starten. En toen was het stil, aan mijn kant van de telefoon natuurlijk. Oeps, hier hadden we natuurlijk niet op gerekend. Oké, maar Benthe is nog niet 100% procent zindelijk. Het gaat steeds beter, maar met nummer twee (zo noemen ze het poepen hier) gaat het niet zo best. O ja, nou ja dan moet ze nog maar even wachten totdat het zover is.

Ik vertel het Benthe. Die heeft al het één en ander opgevangen (het gesprek was met een Nederlandse dame). Mam . . . mag ik naar school? Met een glimlach van oor tot oor kijkt ze me, van achteruit de auto aan. En ja, dan moet je je kleine meisje gaan uitleggen dat er wel een plekje voor haar vrij is maar dat ze alleen kan als ze helemaal luier vrij kan zijn.
Dat vond ze natuurlijk, helemaal niet leuk. Uiteindelijk hebben we met elkaar afgesproken dat we vanaf vandaag nóg beter gaan oefenen. Met de nadruk op nummer twee.

Het plassen ging vandaag dan ook geweldig goed. Vol trots kwam ze me met regelmaat haar plasje in der eigen rode potje zien. Helaas nummer twee nog niet, maar geduld. Vanavond nadat we terug kwamen van de tennislessen van Quirijn, rende ze weg richting toilet. Ron heeft haar op het potje gezet en haar op der gemak gesteld . . . en ja hoor daar kwam nummer twee. MAG IK NU NAAR SCHOOL!

Ik heb bewust het potje met daarin nummer twee wegelaten.
vinden jullie vast niet erg.

mwhaaaaaaaaaam

Aparte titel van dit berichtje nietwaar!

Mwhaaaaaaam en dan 24 uur lang, dat is het geluid samen met knallende uitlaatpijpen
dat we gisteren en vandaag in en om ons huis hoorden.
Er werd bij ons, praktisch in de achtertuin de DUNLOP 24 hour of Dubai gereden.
Een race die 24 uur lang aan één stuk door gaat. In het begin is dat best leuk, maar als je
graag slaapt met de ramen open is het een verstandig idee om deze voor één nachtje te sluiten.

Het geluid hield me toch niet tegen en ik ben na zonsondergang met mijn camera en statief een mooi plekje langs de Autodrome gaan zoeken. Aldaar heb ik geprobeerd foto's te nemen van de vreselijk hard klinkende snelheidsduivels. De snelheidsduivels kreeg in natuurlijk niet als auto uitziende objecten te pakken, alleen een rode of witte streep licht is op de foto's te zien. Gelukkig waren er meer gekken zoals ik, die een kijkje gingen nemen naar dit oorverdovende spektakel en dat heeft me wel een leuk plaatje opgebracht. Overigens de dame die er staat, ken ik dus niet.

De foto hieronder heb ik weer naar "Gulfnews" gestuurd. Kijken of deze net zo scoort als de foto van de door de lucht vliegende jongen op skates. Ik ben blij verrast als dat zo is en ik laat het dan ook wel weten via de weblog.

Jumeirah Beach Park

Vandaag zaterdag (voor ons de laatste dag van het weekend),
zijn we heerlijk een dagje gaan genieten, en dat hebben we gedaan in het "Jumeirah Beach Park".
Dit is een geweldige combinatie van strand en park. Op het strand kun je zonnebedjes
en parasolletjes huren. Er staan doelen voor een partijtje voetbal en je kunt er ook
beach volleyball spelen want ze hebben ook aan een volleyball net gedacht.
Een ruimte om je om te kleden, douches en een klein restaurantje voor
wat lekkers te eten en of te drinken.

Bij de entree van het park

Een ijsje op de gehuurde bedjes

Op de achtergrond zie je het hoogste gebouw van de wereld de "Burj Kalhifa"

In het park, een groot grasveld waar de kinderen heerlijk kunnen uit razen en in de speeltuin hun klim, hang, glij en hobbel kunsten kunnen vertonen. In het park staan ook BBQ's die door iedereen gebruikt mogen worden. Hele families zie je hier dan samen komen.

Zo vader zo zoon

Varen in een bootje en grassboarden

Oh, ik dacht dat je binnen was

Na gedane arbeid zet ik mezelf met een heerlijk kopje koffie neer in onze zonnige tuin.
Benthe, verlies ik natuurlijk weer uit het oog. Dus ga ik haar binnen zoeken,
want buiten heb ik haar niet gehoord of gezien. Uiteindelijk vind ik haar wel buiten.
Naast het huis. Daar is ze lekker druk druk druk druk, met het vullen van haar emmertje.
Volgens mij hebben we dat allemaal wel eens gedaan . . . MODDER maken.
Ooooh, zeg ik tegen haar ben je hier, ik dacht dat je binnen was (was dit een hint voor haar?).
Maak je het niet te gek met die smeerboel, zeg ik nog. Nee hoor mam, hoor ik haar met het liefste stemmetje zeggen.

Na een tijdje loop ik maar weer eens naar de zijkant van het huis,
om te kijken of het niet een beetje uit de hand aan het lopen is met dat modder gedoe.
Huh, waar is ze nu weer. Niet aan de zijkant van het huis dus.

Benthe, Benthe waar ben je? Nu toch maar met snelle pas naar binnen,
want ik zie dat modderige emmertje ook niet meer buiten staan.
Ik ben hier mam, op mijn kamertje lekkere soep voor je aan het maken.
Oh nee hè. Ik struikel bijna over mij eigen voeten, ren de trap op en wat zie ik daar . . . ja hoor,
op haar fornuisje in een pannetje "MODDERSOEP"

Ik was gelukkig net op tijd, want de modderige emmer vond ik in de badkamer terug.
Wat staat mij nog meer te wachten.

Één is genoeg . . .

Na een lange schoolvakantie, was het gisteren Quirijn zijn eerste schooldag weer.
Altijd als ik 'm van school haal, vraag ik 'm naar hoe de dag is geweest.
Nu in het bijzonder. Quirijn kwam niet met zijn verhaal, maar met een vraag.

Quirijn: Maaam, hoe lang blijven we eigenlijk in Dubai, 3 of 4 jaar.
Mijn antwoord: Nou ik denk drie jaar. Hoezo, waarom vraag je dat?
Quirijn: Zomaar!
Ik weer: Maar misschien kan papa niet direct een baan in NL krijgen
en gaan we eerst naar bijvoorbeeld Frankrijk of Spanje.
Quirijn: Nee, mam één keer is genoeg.
Ik weer: Huh, hoe bedoel je dat?
Quirijn: Nou, als ik een zakje chips van je heb gehad en ik vraag er om nog één
dan zeg jij ook altijd. Neeeee, Quirijn één(tje) is genoeg.

Duidelijker kan het niet . . . toch!!!

Voorbij gevlogen

Onze (twee en een halve week) vakantie is voorbij gevlogen.

We hebben een hoop gedaan in deze weken.
Zo was er natuurlijk de sneeuw, waar we met veel plezier in gespeeld hebben.
Quirijn heeft zijn oude klas weer ontmoet en mocht ook bij zijn vrienden Luc en Ruben logeren.
Benthe is voor het eerst naar de film (Alvin and the Chipmunks II) geweest.

De eesrte kerstdag hebben we bij pa & ma Holtdijk doorgebracht
en de tweede bij pa & ma van de Kamp.
O ja, en dan natuurlijk oud en nieuw deze hebben we bij de familie Huis gevierd.
Voor het eerst dat Quirijn bewust met het aansteken van vuurwerk bezig was.
Hij vond het machtig mooi. Gelukkig heeft hij er niets aan over gehouden,
alle vingers heeft hij nog en dankzij de veiligheidsbril van Tjerk heeft hij nog prima zicht.

Helaas hebben we niet iedereen kunnen bezoeken.
Uiteindelijk zijn de ruim twee weken dan toch veel te kort.
Niet getreurd . . . in de zomer (rond de maand juli)
Komen we opnieuw naar NL.

Als onze nieuwjaars groet niet bij iedereen is aangekomen, dan bij deze de Engelse versie.