POTpraat . . .

Vandaag gebeurde er dit. Ik ben weer op weg naar huis. Quirijn is net naar school gebracht,
gaat de telefoon. Onbekend nummer . . . neem toch maar op. Blijkt het de school van Quirijn.
O jee, toch niet iets met Quirijn gebeurd hè, dat was mijn eerste gedachten.
Nee gelukkig, ze bellen voor mij . . . euh ik bedoel voor Benthe.

We hebben Benthe inmiddels ook op school ingeschreven. Misschien wat vlot, maar anders komen we ook hier op een wachtlijst te staan en dat lijkt ons niet wat. Wat zegt de mevrouw aan de andere kant van de telefoon: er is een plekje vrij voor Benthe. Als zij/wij wil(len) kan ze zondag al starten. En toen was het stil, aan mijn kant van de telefoon natuurlijk. Oeps, hier hadden we natuurlijk niet op gerekend. Oké, maar Benthe is nog niet 100% procent zindelijk. Het gaat steeds beter, maar met nummer twee (zo noemen ze het poepen hier) gaat het niet zo best. O ja, nou ja dan moet ze nog maar even wachten totdat het zover is.

Ik vertel het Benthe. Die heeft al het één en ander opgevangen (het gesprek was met een Nederlandse dame). Mam . . . mag ik naar school? Met een glimlach van oor tot oor kijkt ze me, van achteruit de auto aan. En ja, dan moet je je kleine meisje gaan uitleggen dat er wel een plekje voor haar vrij is maar dat ze alleen kan als ze helemaal luier vrij kan zijn.
Dat vond ze natuurlijk, helemaal niet leuk. Uiteindelijk hebben we met elkaar afgesproken dat we vanaf vandaag nóg beter gaan oefenen. Met de nadruk op nummer twee.

Het plassen ging vandaag dan ook geweldig goed. Vol trots kwam ze me met regelmaat haar plasje in der eigen rode potje zien. Helaas nummer twee nog niet, maar geduld. Vanavond nadat we terug kwamen van de tennislessen van Quirijn, rende ze weg richting toilet. Ron heeft haar op het potje gezet en haar op der gemak gesteld . . . en ja hoor daar kwam nummer twee. MAG IK NU NAAR SCHOOL!

Ik heb bewust het potje met daarin nummer twee wegelaten.
vinden jullie vast niet erg.