De verassing voor de jongens (Wouter, Luc en Quirijn), om tijdens hun bezoek naar een waterpretpark te gaan ging dinsdag in vervulling. In de omgeving hebben we er drie, omdat we ook graag de palm wilde laten zien hebben we voor Aquaventure gekozen. Dit waterpretpark hoort bij het beroemde hotel “Atlantis” dat aan de kop van de palm ligt. De reis ernaar toe was al bijzonder en eenmaal binnen kon het feest echt beginnen.
Quirijn is heel voorzichtig en vind de giga snelle waterglijbanen best een beetje eng. Ik ben ook geen held dus dat kwam goed uit. Ook had ik het excus dat ik op mijn kleine meisje moest letten. Al was Willem zo lief om dat even van me over te nemen, zodat ik toch even met Quirijn van het spetterende, glij en snelheids spektakel kon genieten. De eerste glijbaan die ik samen met Quirijn aan deed begon al goed . . . pikkedonker, echt geen handen voor ogen te zien en dus ook geen idee hebben wanneer er een bocht een versnelling of beter het einde in zicht was. Gelukkig had Quirijn ‘m al een keer begleden en dat was voor mij de graadmeter, dat deze niet al te eng kon zijn. Het einde vonden we allebei het mooist, je komt uiteindelijk uit in een aquarium omringt door waanzinnige mooie vissen. Je zwemt er natturlijk niet tussendoor, maar glijdt door een grote ronde glazen buis.
Uiteindelijk konden we niet achter blijven en gingen als superhelden achter Wouter, Luc en Ellen aan. De gekozen tweede waterglijbaan vond Quirijn echt een stuk minder. Bij het opstarten, riep hij al: Mam deze is echt eng ik wil niet meer. . . maar helaas er was geen weg meer terug. Ik was blij dat Quirijn de eerste de beste gelegenheid nam om de tweede waterglijbaan te ontvluchten, als moeder moet je flink blijven.Ttoch! We gingen op zoek naar Onze oppas Willem en onze kleine meid. Willem mocht onze plaats weer innemen. Wij waren toe aan een korte pauze.
Volgens mij hebben Wouter en Luc genoten deze kamikaze piloten gingen zelfs van de aller aller aller engste waterglijbaan af die je maar kunt bedenken. Je gaat namelijk met mach weet ik veel loodrecht naar beneden. Na de eerste keer volgde er een tweede en een derde enz. Quirijn was een beetje bezorgd om zijn vrienden en riep na het eerste vervolg al; Jongens niet meer doen hoor, het gaat veeeeeeel te hard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten