In onze meivakantie zijn we een weekje op bezoek geweest bij de Holtdijkjes. Reuze spannend natuurlijk, voor de jongens en ook voor ons. Luc was super trots dat we met z'n allen zijn vriend Quirijn gingen opzoeken! (Wij zijn nog altijd zo blij dat vriend Quirijn zulke leuke ouders heeft!) Na een voorspoedige nachtelijke reis via London kwamen we in de vroege ochtend aan op Dubai AIrport waar we hartelijk werden ontvangen door de hele familie. Het was heerlijk om te zien hoe goed het met ze gaat.
De hele week zijn we op sleeptouw genomen, Quirijn heeft z'n school niet gezien en ook Bose kon wel een paar daagjes zonder Ron…
Indrukwekkend, de Arabische wereld, mooie mannen in witte jurken, mooie vrouwenogen achter soepelvallende zwarte stof, hoge wolkenkrabbers, super(koude)shoppingmalls, dromedarissen in de woestijn, en, Quirijn , de kleine arabische prins die gewoon arabisch kan lezen.
Het allermooiste vonden de jongens de hoogste wolkenkrabber van de hele wereld, de burj Khalifa. Ron en Karin hadden kaartjes geregeld , met z'n allen zijn we naar boven geweest, in 45 sec. stonden we op de 140e verdieping, wat een uitzicht!
En eigenlijk op een gedeelde eerste plaats stond het waterpark Atlantis, waar de jongens de hele dag konden sjezen van de meest uiteenlopende superglijbanen, meest in een grote band. Quirijn en Luc waren de eersten die de waterbaan door het vissen/haaienbassin hadden genomen. Stoer!
Wouter
Luc
Quirijn
Het allermooiste souvenir vind ik de foto's waar de jongens gekleed zijn in de traditionele witte gewaden! Wat een prachtige mannen. Ze waren zo in hun nopjes met die jurken dat ze ze de avond van het eten in Bab Al Shams, een soort oase in de woestijn, lekker aandeden. Wat een bekijks toen die jongens uit de auto stapten! Na 10 minuten hadden ze het echter wel gezien en gingen de jurken uit, weg ermee, korte broek en geen gezeur…
De laatste 2 dagen zijn we met z'n allen naar Fujairah geweest, aan de oostkust van het schiereiland, met bergen, een oceaan vol vissen, en een heerlijk hotel. Het boottochtje was voor ons geweldig maar voor Ron helaas wat minder: Zeeziek en ook nog eens ladingen vis die op de boot geslingerd werden; wat een held, hij kon er achteraf weer hartelijk om lachen. Gelukkig aten we 's avonds na het vis-voorgerechtje ook nog iets van zijn gading. Die avond was voor ons de laatste, en midden in de nacht namen we afscheid van onze vrienden. We willen jullie nogmaals bedanken voor je gastvrijheid en hopen jullie van de zomer weer in Leimuiden te zien, inshallah!
Lieve groeten van Luc, Wouter, Willem en Ellen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten